ονειραΕΝΑ

το πραγμα μας εφτιαξε ενα πλανητη. εναν ολοκληρο πλανητη, για μενα κι αυτη την κοπελα που δεν εχω ξαναδει ποτε μου, αλλα εχει μακρια μαυρα μαλλια και ειμαι σιγουρος οτι μοιαζει στην charlotte gainsbourg. το πραγμα μπορουσε να φτιαξει τα παντα απο πηλο και ξυλο. εφτιαξε τη φιγουρα ενος μονοκερου. αλλα θελαμε εναν πλανητη.

ο νεογεννητος κοσμος ειναι υπεροχος, ο ουρανος εχει το ακομα χρωμα του αγουρου πρωινου, οι λοφοι αγριοι, το αερακι αναζωογονητικο, παιζει τα σταχυα σα να τα προσκαλει στο χωρο της ζωης. ολα ειναι ασπρα και πρασινα και αγνα και ομορφα. τρεχουμε αμεριμνοι. ξεγνοιασια. ευτυχια.

παμε και βρισκουμε τα πλασματα. ειναι οι πρωτοι κατοικοι του καινουργιου κοσμου, οι πρωτοι ιθαγενεις. απο μακρια μοιαζουν σαν ενα ζευγαρι βραχοι απο μαλλια, σα σωροι απο σταχυα, δυο φορες το μποϊ σου και με διαστασεις καλυβας. τα πλασματα κοιμουνται. ωραια... ωρα να ξυπνησουν! εχουν ενα ολοκληρο πανεμορφο πλανητη να κληρονομησουν.

χαϊδευουμε τη πυκνη γουνα μαμουθ και σιγα σιγα ανοιγουν τα ματια τους. εχουν μια γλυκεια, παρεξηγημενη νυστα, λες και ξυπνησαν για την πρωτη μερα στο σχολειο. τρεχουμε να βρουμε ξερα χορτα να τα ταϊσουμε, ανοιγουν νωχελικα στοματα και δεχονται την τροφη. τι ομορφα πλασματα! νιωθω πολυ ωραια που τα φροντιζω.

και συνεχιζουμε να τρεχουμε... ειναι η εδεμ μας. τρεχουμε και πηδαμε στους κατταρακτες, λευκα αφρισμενα αριστουργηματα. ομως κατσε, κατι δεν παει καλα τωρα. μηπως κυνηγαμε κατι? η μηπως τρεχουμε να σωθουμε? απο τη σκια ενος αλλου, κακου ονειρου, που ζηλεψε την ευτυχια μας?...