20100413

Το Κούρεμα

*
Το Κούρεμα
μια προειδοποίηση για ανθρώπους που θέλουν να κόβουν μόνοι τους τα μαλλιά τους
και
μια παραβολή για την οικονομική κρίση
μάλλον
*


O Tζάκομπι περπάτησε βιαστικά τους διαδρόμους του Μεγάρου Ανατολικής Όχθης μέχρι που έφτασε στην πόρτα του προέδρου Αμούντσεν. Με την ίδια βιασύνη έτεινε το χέρι του για να χτυπήσει την πόρτα, αλλά σταμάτησε απότομα, όταν ξαφνικά του καρφώθηκε στο μυαλό η σκέψη της αντίδρασης του προέδρου όταν θα άκουγε τα νέα. Δεν υπήρχε περίπτωση να γλίτωναν το ολοσχερές αμόκιασμα. Ήλπιζε να ήταν τουλάχιστον μια απ' τις κακές του μέρες, έτσι, δε θα ήταν μοναδικός αποδέκτης του ημερήσιου αποθέματος οργής του προέδρου. Ανήσυχος, έστρωσε τη γραβάτα του και τα γυαλιά του, άφησε μια αποφασιστική εκπνοή σφίγγοντας χείλη και σμίγοντας φρύδια, και, ελπίζοντας για το καλύτερο, αυτός κι ο χαρτοφύλακας του χτύπησαν δυνατά την πόρτα τρεις φορές.

Η λατίνα καμαριέρα του άνοιξε την πόρτα σκύβοντας ελαφρώς για να τον χαιρετήσει. Της έκανε ένα νεύμα και προχώρησε. Ο πρόεδρος δεν είχε τελειώσει ακόμα το πρωινό του. Ο Τζάκομπι ήταν τώρα μπροστά στη βαριά τραπεζαρία, όπου δέσποζε ένα λουκούλλειο γεύμα, και, πίσω απ' αυτό, με μια μπορντό ρόμπα να καλύπτει τον τεράστιο όγκο του, και τα τεράστια προγούλια του σχεδόν να κυματίζουν καθώς τα σαγόνια του πάλευαν να ικανοποιήσουν τη ζήτηση, ο αξιότιμος πρόεδρος Ανατολικής Όχθης Ρολφ Αμούντσεν, καταβροχθείζων κούπες δημητριακά και κρουασανάκια βουτύρου.

"Τζάκομπι!", του φώναξε, μπουκωμένος με ένα ολόκληρο σφιχτό αυγό. "Ελπίζω αυτός ο χαρτοφύλακας να μη χαλάσει το πρόγευμα μου."

"Κι εγώ το ελπίζω, κύριε, και καλή σας μέρα επίσης.", είπε ο Τζάκομπι, που είχε ήδη αρχίσει να τον στενεύει η γραβάτα του.

"Και τί υπέροχη μέρα που είναι τούτη!", είπε ο πρόεδρος, αλείφοντας μια φρυγανιά. "Λιακάδα που ανοίγει τη διάθεση, καθαρός, γαλάζιος ουρανός, μερικά συννεφάκια ίσα για να σπάνε τη μονοτονία, ανοιξιάτικη δροσιά με κάνα απαλό αεράκι που και που. Ιδανικός καιρός για γκολφ με τον εντιμότατο πρόεδρο της απέναντι όχθης."

Ο Τζάκομπι δεν ένιωθε καθόλου άνετα. Ο πρόεδρος τον είδε να ξεφυσάει ανήσυχα, όταν μασούσε τη φρυγανιά του, σα να τον στενεύει η γραβάτα του.

"Κύριε, φοβάμαι πως τα νέα δεν είναι καλά."

Ο πρόεδρος σταμάτησε να αλείφει φρυγανιές. Η πελώρια λιπομηχανή που πλαισίωνε το στόμα του σταμάτησε να κινείται. Μαζί με τα δυο του μάτια και τα τεράστια φρύδια του, το ανθρώπινο εργοτάξιο απόμεινε να τον κοιτάει έντονα και επίμονα, απαιτώντας να δικαιολογηθεί η παύση της εργασίας. Κάπου γύρω τους, η καμαριέρα εγκατέλειπε την αίθουσα.

"Έχουμε επιστολή από τα κεντρικά, κύριε. Να σας διαβάσω?"

"Απλά πες μου το ζουμί, Τζάκομπι."

"Πολύ καλά." Ο Τζάκομπι πήρε μια βαθιά ανάσα, που στα μισά έγινε αναστεναγμός. Ένα μικρό τρέμουλο διαπέρασε το ψηλόλιγνο σώμα του. Απέναντι, ο άνθρωπος ηφαίστειο συνέχιζε να προμηνύει φρικτούς οιωνούς.

"Η Επιτροπή Μέριμνας για Καλή Συνολική Απόδοση διετέλεσε Αξιολόγηση και πρότεινε έκτακτα μέτρα για τον περιορισμό της λεγόμενης άγριας ανάπτυξης των τουφικών επιχειρήσεων της δυτικής όχθης. Η πρόταση έγινε δεκτή και οι περικοπές θα ξεκινήσουν την επόμενη βδομάδα."

Σαν το στόμα της κόλασης, και λίγο χειρότερα, το στόμα του προέδρου Ρολφ Αμούντσεν άνοιξε σιγά σιγά σα να προσπαθούσε να καταπιεί το μαύρο σύννεφο που είχε αρχίσει να βρυχάται μέσα στο κεφάλι του. Τα τεράστια μάγουλα του άρχισαν να κοκκινίζουν από ενόχληση, που έγινε θυμός, που έγινε μανία. Όταν το πρόσωπο του δεν ήταν πια παρά μια κάνουλα συμπιεσμένης οργής, ο πρόεδρος άρχισε να μιλάει.

"Ο Χριστός κι η Παναγία! Ο Χριστός σε παρέλαση ομοφυλόφιλων! Ο Χριστός σε μονότροχο ποδήλατο!"

Ο Τζάκομπι έσκυψε το κεφάλι ανοιγοκλείνοντας τα μάτια. Αυτό ήταν. Είχε ξεκινήσει.

"Οι γαμιόληδες! ΟΙ ΓΑΜΙΟΛΗΔΕΣ! Θέλουν να ξεκινήσουν ανασχηματισμό! Ένα χρόνο μετά τον προηγούμενο!"

Τα χέρια του προέδρου, κρατώντας ακόμα ένα μαχαίρι και μια φρυγανιά, βρόντηξαν το τραπέζι.

"Το δίκαιο είναι με το μέρος σας, κύριε. Απ' ότι φαίνεται τα περσινά μέτρα προκάλεσαν περισσότερη ζημιά παρά οφέλη."

"ΚΑΛΗΜΕΡΑ! Αφού ήταν στεγνή περίοδος όταν τα εφάρμοζαν! Δεν κάθισαν καν να σκεφτούν πως θα φαίνεται όλο αυτό μετά από ένα λούσιμο! Αποκεφάλισαν τις μισές τούφες της μεσαίας ζώνης, στην πιο ταραχώδη περίοδο της πρόσφατης ιστορίας, κι όταν είδαν την καμπύλη που κάναν οι άλλες μισές, είπαν, οκέυ, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε άλλο, γιατί ρισκάρουμε να χαλάσει το σχήμα της δυτικής όχθης! Όταν το είχαν ήδη ξεκωλιάσει ανεπανόρθωτα από την πρώτη μέρα που βάλαν τα ψαλίδια μέσα!"

Σα να προσπαθούσε να αναπληρώσει τη χαμένη ενέργεια, το μηχάνημα ξανάρχισε να καταναλώνει φαγητό. Άρπαξε ένα κρουασάν κι ευθύς αμέσως άρχισε να το κατασπαράζει με μίσος.

"Όσον αφορά τις τωρινές εξελίξεις, πάντως, τα επιχειρήματα τους είναι αναντίρρητα. Η τελευταία Λουστική αποκάλυψε εξογκώματα στην υψηλομεσαία ζώνη που ήταν αδύνατο να αντιμετωπιστούν με ήπια μέσα όπως ένα απλό πιστολάκι."

"Μα αυτό συμβαίνει πάντα!", φώναξε οργισμένο το μηχάνημα, και φρόντισε να καταπιεί το δεύτερο κρουασάν πριν συνεχίσει τη πολιορκία. "Αποφασίζουν ότι το τωρινό σχήμα δεν τους αρέσει. Φυσικά, είναι μια χαρά σχήμα, αλλά νομίζουν ότι μπορούν να το κάνουν καλύτερο. Οπότε κόβουν λίγο. Και για λίγο, δουλεύει, οπότε, γιατί όχι, ας κόψουμε ακόμα λίγο. Αυτή η περιοχή θα μπορούσε να ελαφρύνει λίγο, ας πάρουμε τις άκρες. Αυτή η τούφα πετάγεται πολύ, ας αφήσουμε μισό το κομμάτι που κοιτάει προς τα έξω. Και πριν το καταλάβεις, έχουν κάνει τόσες περικοπές, που απλά πρέπει να συνεχίσουν να κόβουν μέχρι να τα φέρουν όλα σε συμφωνία με την κατάσταση που έχουν επιβάλλει τα καινούρια μέτρα. Στο τέλος αυτά που κόβονται περισσότερο είναι αυτά που δεν χρειάζονταν κόψιμο εξ αρχής!"

"Η αλήθεια είναι πάντως ότι η άγρια ανάπτυξη είναι ένα σοβαρό και πλέον ανεξέλεγκτο φαινόμενο. Υπάρχει μια ολόκληρη σειρά τουφικών επιχειρήσεων που δεν αναπτύσσονται με τη φορά του υπόλοιπου σχήματος, αλλά ανεξάρτητα! Κράτος εν κράτει!"

"Ποιος χέστηκε! Ποιος, χέστηκε?! Δούλευε μια χαρά, έτσι δεν είναι? Δε δούλευε μια χαρά και πριν την καταστροφή της τελευταίας Κουρευτικής που υποτίθεται ότι θα τα άφηνε όλα ίδια αλλά λίγο καλύτερα? Απλά δεν μπορούμε να το πάρουμε απόφαση ότι έχουμε κολλήσει μ' αυτά τα σκατά."

Για λίγο, οι δύο άντρες έμειναν σιωπηλοί. Μόνο το χλαπάκιασμα του μηχανήματος, που τώρα απασχολιόταν με ένα τοστ ανάμεσα σε άλλα δύο τοστ (συναρμολογώντας έτσι ένα μυθικό τριπλό τοστ) έσπαγε τη σιωπή. Ο πρόεδρος Αμούντσεν σταμάτησε να τρώει και κοίταξε το κενό, μπαρουτιασμένος αλλά ήρεμος. Ήπιε μια γουλιά καφέ και είπε:

"Και όλα αυτά επειδή μας τράβηξε το αυτί ένας μαλάκας απ' την Ευρωπαϊκή Ένωση για την 'έξαλλη μεσαία ζώνη της δυτικής όχθης'."

Ο Τζάκομπι κοιτούσε κι αυτός το κενό, με το βλέμμα χαμηλωμένο. Ένα μέρος του ένιωθε ανακούφιση που η καταιγίδα είχε ξεθυμάνει. Ήξερε όμως ότι η πραγματική θύελλα δεν είχε ξεσπάσει ακόμα. Ήθελε να καθησυχάσει τον πρόεδρο του λέγοντας του ότι τα μέτρα αφορούν μόνο την απέναντι όχθη. Ήξεραν κι οι δυο τους όμως ότι αυτό δεν ίσχυε. Οι περικοπές το μόνο που θα κατάφερναν είναι να δημιουργήσουν ανάγκη για περισσότερες περικοπές. Σύντομα το ντόμινο θα άλλαζε δραστικά το πρόσωπο της Δυτικής Όχθης, εκ των πραγμάτων προκαλώντας ασυμμετρία στο συνολικό σχήμα, και τα επόμενα μέτρα θα ήταν αναγκαστικά καθολικής εφαρμογής, επηρεάζοντας άμεσα, για χάρη της ομοιομορφίας, την μικρή και εύρυθμη Ανατολική Όχθη, που ήταν ο μόνος αμέτοχος παράγοντας σε όλο αυτό το σκηνικό.

"Το δίκαιο είναι με το μέρος σας, κύριε."

"Δε γαμάς...", ξεφύσηξε ο πρόεδρος. "Το ξέραμε ότι θα συμβεί. Από τότε που ρίξαν τα ξυράφια μέσα επειδή θέλανε 'άμεσα, δραστικά αποτελέσματα' με 'δοκιμασμένες λύσεις' για την 'επίτευξη ενός βιώσιμου και επιθυμητού συστήματος'", συνέχισε τονίζοντας ειρωνικά τις παραθέσεις του. "Τους λέγαμε, 'μην κάνετε τσιγκουνιές, φέρτε τα ψαλίδια μέσα, θα' χουμε πάλι τούφες σε ορθή γωνία με την επιφάνεια, άλλα όχι, όοοοοχι, θέλανε γρήγορα αποτελέσματα, με έμφαση στην ποσότητα αντί της ποιότητας, γιατί τους έβαλε φωτιά στα μπατζάκια η διεθνής κοινότητα με το χάλι που έγινε μετά το φιάσκο της Κουρευτικής. Κι έτσι κόψαμε τα πάντα, όπως όπως κι ότι προλαβαίναμε, και για κοντά ένα χρόνο η μέση εννιαμεπέντε φουκαριάρα τρίχα δεν ήξερε αν θα χει το μισό της μήκος την άλλη βδομάδα. Ήπιαμε ένα μπουκάλι καθαρτικό και τώρα τρέχουμε να ξεβγάλουμε τους λεκέδες απ' τα σώβρακα."

Ο Τζάκομπι στράβωσε λίγο το στόμα με τη σιχαμερή κατακλείδα του προέδρου. Ο τελευταίος σήκωσε τον τεράστιο όγκο του απ την τραπεζαρία, και άρχισε να περπατάει.

"Ο Χριστός σε εξώφυλλο της Μπρίτνεϋ Σπήαρς."

Σήκωσε τον σάκο με τα μπαστούνια του γκολφ.

"Φεύγω", είπε. "Πάω να βρω αυτό τον φλώρο, τον Στήβενσον. Θα του βάλω τα μπαστούνια στον κώλο άμα τον δω. Πάμε γιατί βιάζομαι.", είπε και βημάτισε προς την πόρτα, όσο πιο γρήγορα του επέτρεπε ο τεράστιος όγκος του. Ο Τζάκομπι πήγε μέχρι την πόρτα, και σταμάτησε. Αναρωτήθηκε αν έπρεπε να περιμένει να βγει πρώτα ο πρόεδρος για να φύγει. Τελικά, χαιρέτησε κι έφυγε.

*

Ένα μήνα αργότερα, ο Τζάκομπι έτρεχε πάλι τους διαδρόμους του υπουργείου Ανατολικής Όχθης, κατευθυνόμενος προς τα διαμερίσματα του προέδρου Αμούντσεν, από τα οποία  ακούγονταν πυροβολισμοί. Αν δεν ήξερε που είχε φτάσει η κατάσταση με την συμμετρία, ο Τζάκομπι μπορεί και να το  θεωρούσε οριακά ανησυχητική συμπεριφορά για τα δεδομένα του προέδρου.

Μπήκε. Μέσα, δίπλα στο ριγμένο τραπέζι και το γεύμα για δέκα που ήταν χυμένο στο πάτωμα, ο πρόεδρος πυροβολούσε μ' ένα περίστροφο την ήδη νεκρή τηλεόραση του, εξαπολύοντας ένα βόθρο μπινελίκια στη γενική κατεύθυνση της. Παραδίπλα η καμαριέρα είχε ξεκινήσει κι αυτή ένα φρικαρισμένο σερί λέξεων στην περίεργη γλώσσα της, κάτι που αφορούσε ή περιελάμβανε την Παναγία της Γουαδελούπης.

"Οι γαμιόληδες! Οι γαμημένοι γαμιόληδες!" Το πιστόλι του προέδρου έκανε κλικ κλικ κλικ καθώς ξέμενε από σφαίρες. Η λατίνα αναστέναξε ανακουφισμένη, έπιασε με το χέρι την καρδιά της, και έκανε την προσευχή της.

"Ποιοι νομίζουν ότι είναι?... Ποιοι νομίζουν ότι είναι αυτοί οι... τύποι?... Πρακτικά ξερίζωσαν τη μισή μεσαία ζώνη, και ψαλίδισαν ότι άλλο βρήκαν μπροστά τους για να τους βγει ποιος ξέρει ποιο μισοπραγματοποιήσιμο καινούριο σχέδιο έχουν σκεφτεί μέχρι τα μισά, και δεν τους είναι αρκετό, και θέλουν να βάλουν χέρι και στην δικιά μου επαρχία?!"

"Κύριε, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το δίκαιο είναι με το μέρος σας."

"Δηλαδή, τί σκατά μάγκες? Για πόσο ακόμα θα τραβήξει αυτό? Κόβετε μερικές άκρες, διεξάγετε άλλη μια αξιολόγηση για τα μάτια του κόσμου, πλασάροντας τους μαλάκες της Επιτροπής για αυθεντίες, και αποφασίζετε περισσότερες περικοπές για λόγους 'ασυνέχειας και ανομοιομορφίας'?! Είναι οι δικές σας τρύπες που προσπαθείτε να γεμίσετε!"

"Κύριε..."

"Τα χαμηλότερα στρώματα έχουν πάρει φορά προς τα κάτω- στην κυριολεξία! Έχουν σχηματίσει μια γραμμή από το αυτί προς τη φράτζα! Η πλάκα είναι ότι όταν ξεκινήσαμε να τα κόβουμε μόνοι μας, θέλαμε σκάλα προς την αντίθετη κατεύθυνση! Ο Χριστός σ' ένα σακουλάκι γαριδάκια!"

"Κύριε..."

"Και οι κάτω χώρες... Ένα μήνα πριν όλα ήταν μια χαρά στις κάτω χώρες! Τι ωραίο σχήμα, τι ελαφρύ και αεροδυναμικό, τι ωραία χαίτη! Και τώρα κόβουν κι άλλα! Κι αυτές οι γελοίες επιχειρήσεις στα πίσω, αυτό που μαζεύουν μαλλί σ' ένα ματσάκι και κόβουν όποια τούφα προεξέχει..."

"Κύριε!"

Ο πρόεδρος γύρισε προς το μέρος του Τζάκομπι. Όλη αυτή την ώρα μιλούσε προς την τηλεόραση. Ο Τζάκομπι είχε επιτέλους την προσοχή του. Καθάρισε το λαιμό του και στερέωσε τα γυαλιά στη μύτη του.

"Κύριε, υπάρχουν περισσότερα. Συζητάνε περικοπές στην περιοχή της Παλιάς Φράτζας, στον πυρήνα της άμυνας μας."

"Ο Χριστός!"

"Είναι επόμενο... Το Γενικό Μήκος έχει ελαττωθεί σημαντικά. Η Παλιά Φράτζα δεν μπορεί να μείνει ανέγγιχτη."

Ο πρόεδρος τον κοίταζε σα θυμωμένο σύννεφο.

"Και αυτό δεν είναι το τέλος, κύριε. Κάποια μέλη της κυβέρνησης κοιτάζουν πιο μακριά."

Το σύννεφο άρχισε να δουλεύει υπερωρία για να προλάβει την κίνηση. Οι σεισμογράφοι σε απόσταση χιλιομέτρου κατέγραψαν δονήσεις που δεν μπορεί παρά να ήταν προάγγελος σοβαρών ρίχτερ.

"Υπάρχουν φήμες ότι θα προταθεί νέα Κουρευτική."

Ο πρόεδρος γύρισε και πάλι την πλάτη στον Τζάκομπι, χωρίς να πει τίποτα. Άνοιξε ένα ντουλάπι κι έβγαλε ένα κουτάκι σφαίρες, και προέβηκε στο ξαναγέμισμα του όπλου του. Η καμαριέρα ξανάπιασε τη γλωσσολαλία. Ο πρόεδρος και το πιστόλι του ξαναγύρισαν προς το μέρος τους. Η λατίνα έτρεξε τσιρίζοντας έξω απ' το δωμάτιο. Γύρω απ' τον Τζάκομπι, πράγματα και παράθυρα άρχισαν να σκάνε και να γεμίζουν τρύπες.

Αφού άδειασε άλλο ένα μύλο σφαίρες, και έκανε και μερικά κλικ, ο πρόεδρος έμεινε να ανασαίνει βαριά και να κοιτάει το κενό. Ο Τζάκομπι νόμισε πως ο πρόεδρος ήταν βαθύτατα κουρασμένος.

"Για το Θεό, Τζάκομπι... Ξέρουν τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι?"

Ο Τζάκομπι σήκωσε τους ώμους.

"Το δίκαιο είναι με το μέρος σας, κύριε."

"Είναι ακόμα νωπές οι μνήμες απ' το χάλι της προηγούμενης φοράς... Τι είδους κράτος τρέχει τόσο εύκολα να ζητιανέψει βοήθεια από κάποιο εξωτερικό φορέα?"

"Ε λοιπόν, μπορεί και να είναι μια από τις καλές φορές. Ίσως αν πάμε με χαμηλές απαιτήσεις, και γίνουν καλές διαπραγματεύσεις..."

"Πίπες, Τζάκομπι, πίπες από βιετναμέζες πόρνες με λευχαιμία. ο Χριστός κι η μάνα του σε πικνίκ στον Αμαζόνιο αν τα πιστεύεις ειλικρινά όλα αυτά. Κάθε μα κάθε φορά πάμε με τις καλύτερες προθέσεις και μας γαμάνε τη μάνα. Εφαρμόζουν στα γρήγορα ένα έτοιμο σχήμα, όποιο τους είναι πιο εύκολο, κόβουν τα άπαντα και μας αφήνουν εκεί που ξεκινήσαμε. Και πρέπει να τους πούμε και ευχαριστώ πολύ."

Σιωπή απλώθηκε ανάμεσα στους δύο άντρες. Ένα τηλέφωνο, από τα τελευταία πράγματα που είχαν μείνει ολόκληρα στην περιοχή τους, βαρέθηκε κι αποφάσισε να κάνει κάτι γι' αυτό. Στο δεύτερο μακρόσυρτο ντριιιιν ο Τζάκομπι το είχε σηκώσει.

"Παρακαλώ?... Ο βοηθός του. Αχά... Μάλιστα. Ευχαριστώ."

Ο Τζάκομπι γύρισε προς τον πρόεδρο, που είχε αρχίσει να μοιάζει με μαύρο κύκλο κάτω απ' τα μάτια.

"Κύριε, μου ζητήθηκε να σας μεταφέρω την παράκληση να μην πυροβολείτε προς την κατεύθυνση των παραθύρων, αν είχατε την ευγενή καλοσύνη, γιατί στην τελευταία γύρα πετύχατε τον κηπουρό στα ιδιαίτερα σημεία του. Είπαν επίσης ότι είναι βαθύτατα στεναχωρημένοι που έπρεπε να σας ενοχλήσουν, και θα δεχθούν τυχόν ποινές στο μισθολόγιο τους. Επιπλέον ενημερώθηκα ότι αρχίζουν οι περικοπές στο τέρμα της όχθης μας. Μόλις διάβηκαν τον ποταμό Χωρίστρα. Τα ψαλίδια είναι στο έδαφος μας, κύριε."

Ο πρόεδρος, που έμοιαζε ακόμα με κυριακάτικο χανγκόβερ, άρχισε να αναπνέει βαθιά και γρήγορα, με κάτι στο βάθος που θύμιζε χασμουρητό λιονταριού. Οι ανάσες του εντάθηκαν μέχρι που το πρόσωπο του πήρε απόχρωση πυγμάχου που επιστρέφει για τον τελευταίο γύρο. Το λιοντάρι είχε ξυπνήσει.

"Αυτό ήταν! Αυτό ήταν! Όχι στην πόλη μου ρε! Θα ξεκουμπιστούν ακόμα κι αν πρέπει να ξαπλώσω μπροστά από τα ψαλίδια!"

"Κύριε, όχι!"

*

Ο πρόεδρος δεν ξάπλωσε τελικά μπροστά από τα ψαλίδια. Μια βδομάδα μετά, ο Τζάκομπι τον επισκεπτόταν πάλι, χωρίς ιδιαίτερο άγχος. Είχαν τελειώσει όλα, με μικρές απώλειες για την επαρχία της Ανατολικής Όχθης.

Ο Τζάκομπι δεν έκανε τον κόπο να χτυπήσει, καθώς η πόρτα ήταν ανοιχτή και γίνονταν εργασίες αποκατάστασης. Η καμαριέρα δεν ήταν πουθενά. Βρήκε τον πρόεδρο μπροστά απ' την καινούρια του τηλεόραση, να παρακολουθεί την ομιλία του πρωθυπουργού, που ήταν στο τελείωμα της. Αφού ολοκλήρωσε την είσοδο του η τηλεόραση έκλεισε.

"'Θρίαμβος της σκληρής οικονομικής πολιτικής'? 'Νέοι δρόμοι και προοπτικές για όλο τον κόσμο'? Πάρε μάτι ένα μαλάκα...", ξεκίνησε ο πρόεδρος, ενοχλημένος όπως πάντα. "Ποιος πιστεύει αυτές τις μαλακίες? Είχε κάποιο λόγο ύπαρξης όλο αυτό το λογύδριο πέρα από το να έχουν υλικό μέλη του κόμματος που την παίζουν μέσα στην σημαία?"

"Το δίκαιο είναι με το μέρος σας, κύριε, όπως πάντα."

"Ααα, ποιος χέστηκε... Σ' ένα χρόνο από τώρα θα' χουμε τα ίδια. Τουλάχιστον αυτή τη φορά έκαναν τον κόπο να το παραδεχτούν. Άκουσες αυτό που είπε για 'αναπόφευκτες ατασθαλίες σε κάποιες λεπτομέρειες του καινούριου σχήματος, που θα διευθετηθούν με την επόμενη άνοδο του Γενικού Μήκους'?"

"Πιστεύω ότι αναφέρεται στις περιοχές που ήταν πιο έντονη η άγρια ανάπτυξη, κύριε."

"Είναι όσο άσχημα λένε?"

"Πήγα προσωπικά, κύριε, ως αναπληρωματικό μέλος της τελευταίας αξιολόγησης. Ένα από τα μέλη της κανονικής Επιτροπής απολύθηκε στα πλαίσια των περικοπών."

"Εκπέρδομαι στην κόμη του. Και?"

"Ισοπεδωμένες, κύριε, και οι δύο. Τα εργοστάσια έκλεισαν. Είναι επίσημα υποβαθμισμένες."

"Ο Χριστός κι ένα γλειφιτζούρι κάνναβης... Για τι συμμετρία μπορούμε να μιλάμε δηλαδή? Δεν υπάρχει καν μια στοιχειώδης συνέχεια στη Δυτική Όχθη... Και αυτό το 'νέο, μοντέρνο και συμμαζεμένο' μοντέλο που μας έχουν πάρει τ' αυτιά?"

"Έτσι το προωθούνε, κύριε. Η αλήθεια είναι ότι σε μια πρώτη εντύπωση έτσι μοιάζει η οικονομία του κράτους αυτή τη στιγμή."

"Έτσι 'μοιάζει'? Για το Θεό, υπάρχουν δυο τρύπες στο χάρτη! Ο Χριστός κι η παναγία, αυτή η χώρα είναι ένα παπατζιλίκι."

"Κι αυτό θα το βρούμε μπροστά μας, το δίχως άλλο", συμπλήρωσε ο Τζάκομπι. "Δεν έχουν καταλαγιάσει ακόμα οι φήμες για νέα Κουρευτική. Και η αλήθεια είναι ότι μπορεί σε λίγο καιρό να μην υπάρχει επιλογή."

"Ξέρεις γιατί όλα τα υπόλοιπα είναι περιορισμένης σημασίας Τζάκομπι? Γιατί όλες οι μεταρρυθμίσεις μας και οι χειρισμοί μας είναι καταδικασμένοι σε αποτυχία? Γιατί υπάρχει μια πίσω πλευρά, μια ολόκληρη τρίτη όχθη στην ουσία, που δεν μπορούμε να δούμε. Χρειαζόμαστε έναν εξωτερικό παρατηρητή εκεί πέρα. Οπότε ή θα τους δώσουμε το ελεύθερο να μας γαμήσουν, ή θα μας κοροϊδεύουν πίσω απ' την πλάτη μας."

"Όλοι παίρνουν θέση στο πούστικο τρενάκι, τελικά.", είπε χαμογελώντας ο Τζάκομπι.

"Το δίκαιο είναι με το μέρος σας, κύριε", του απάντησε ο πρόεδρος Αμούντσεν.

"Τουλάχιστον αποφύγαμε τον κίνδυνο. Προς το παρόν."

"Προς το παρόν, Τζάκομπι. Προς το παρόν."



*

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αποψάρα: