Impressions II (20091113)

"Οι δαίμονες που στέλνεις τελικά 
τα μπλέξανε τα μαύρα κέρατά τους 
Χτυπάνε κάτω με μανία την ουρά τους 
Τι συμφορά"

Πάρε το χέρι μου κι ας περπατήσουμε με γυμνά πόδια πάνω στην καμμένη γη. Εκεί που τη ράγισαν οι δαίμονες θα χτίσουμε θεμέλια: Οι σκλάβοι κληρονόμησαν τον κόσμο και τον κρατάνε σε φοβισμένα χέρια, χωρίς να ξέρουν τι έρχεται μετά. Αλλά πώς γλύκανε έτσι το πρωινό; Είναι η πρώτη μέρα της άνοιξης και μουλιάσαμε στα δάκρυα μας τις στεγνώσαμε τις πηγές τους και τώρα κοιτάμε τον κόσμο σα παιδιά που τώρα μάθανε τι κάνει το κάθε αντικείμενο. Κάψε τα παλιά σου ρούχα. Θα κάνουμε την πίκρα μας συμπόνοια. Καβάλα τον ορίζοντα και κράτα μια αγκαλιά για τους δαίμονες που 'ρχονται.