20121031

Kαντακουζίνα

το κωνταντινουκιελενης ειναι ενα σκοτεινο αριστουργημα. δεν υπαρχει τιποτα εν γνωσει μου που να εκφραζει τοσο τελεια την πνευματικη ερημια στην καρδια αυτου του λαου. το γεγονος οτι αυτο το πραγμα αρεσει τοσο πολυ σε τοσους πολλους ετσι ωστ
ε να ειναι σε επαναληψη εδω και ΕΚΑΤΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ δε μπορει παρα να σημαινει οτι καποιος κοιταξε βαθια και ανελεητα μεσα στη συλλογικη ψυχη μας και χαμογελασε σαρδονια. οι ανθρωποι στο κνωσνταντινουκιελενης δε νοιαζονται. απλα δε νοιαζονται. δεν υπαρχει κουλτουρα, μονο κουλτουριαρηδες. δεν υπαρχει ερωτας, μονο γαμιαδες και οι υπολοιποι. δεν υπαρχει τιποτα στην ανθρωπινη φυση που να αξιζει την ειλικρινη τους αντιδραση. κι ετσι επικοινωνουν ο ενας με τον αλλο με γκριματσες, μανιερες, σκετσακια, και κραυγες. αυτος ο αδυσωπητος ωχαδερφισμος (προφανως παραγωγο της Κωστοπουλειου Εποχης, της ανοδου του Μπουζουκισμου και τα σχετικα) μιλαει στη μικρη σκατενια ψυχουλα του Ελληναρα και παιρνει και απαντηση. καποτε οι ανθρωποι του μελλοντος θα κοιταξουν στα συντριμμια αυτης της χωρας και θα ρωτησουν "ποιοι ηταν αυτοι ανθρωποι? ποιοι ηταν αυτοι που περηφανευονταν οτι ειχαν χτισει Παρθενωνες αλλα το ονειρο της ζωης τους ενα πρωτο τραπεζι πιστα στην Πεγκυ? ποιοι ηταν αυοι οι ανθρωποι που εγιναν πολυ πλουσιοτεροι πολυ γρηγορα και κατηγορουσαν πρωτα τους αλλους οταν τα χασαν ολα? ποιοι ηταν? δωστε μας μια ματια στις ψυχες τους." και τοτε η Ιστορια θα απλωσει το χερι της και θα δειξει αυτο:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αποψάρα: